موسیقی مردم همه فرهنگ ها را به شکلی حرکت می کند ، به نظر می رسد که با حیوانات دیگر اتفاق نمی افتد. هیچ کس واقعاً نمی فهمد چرا گوش دادن به موسیقی - که بر خلاف رابطه جنسی یا غذا ، هیچ ارزش ذاتی ندارد - می تواند چنین تجربیات عمیقاً پاداش دهنده را ایجاد کند. Salimpoor و دانشمندان علوم اعصاب دیگر در تلاشند تا آن را با کمک اسکنرهای مغز تشخیص دهند.

دیروز ، به عنوان مثال ، محققان استنفورد گزارش دادند كه هنگام گوش دادن به قطعه جدیدی از موسیقی كلاسیك ، افراد مختلف الگوهای مختلفی از فعالیت همزمان را در چندین ناحیه مغز نشان می دهند ، و این نشان دهنده یك سطح تجربه جهانی است. اما بدیهی است که تجربه هیچ کس دقیقاً یکسان نیست. در شماره امروز Science ، گروه Salimpoor گزارش داده است که وقتی برای اولین بار به یک آهنگ گوش می دهید ، قدرت برخی از اتصالات عصبی می تواند پیش بینی کند که موسیقی را چقدر دوست دارید ، و این ترجیحات توسط آنچه شنیده اید و از آن لذت می برید هدایت می شود. در گذشته.

پس از آنکه سالیمپور نقاشی اتومبیل را به همراه داشت ، با عجله به سمت رایانه خود رفت و Googled را "موسیقی و مغز" خواند.

چند سال پیش ، Salimpoor و Zatorre نوع دیگری از آزمایش اسکن مغز را انجام دادند که در آن شرکت کنندگان به موسیقی گوش می دادند که به آنها goosebumps یا لرز می داد. محققان سپس آنها را با یک ردیاب رادیواکتیو که به گیرنده های دوپامین متصل می شود ، تزریق کردند ، ماده شیمیایی که درگیر انگیزه و پاداش است. محققان با استفاده از این تکنیک ، به نام توموگرافی انتشار پوزیترون یا PET ، نشان دادند که 15 دقیقه بعد از اینکه شرکت کنندگان به آهنگ مورد علاقه خود گوش فرا دادند ، مغز آنها با دوپامین سرازیر شده است.
سیستم دوپامین قدیمی است ، از نظر تکاملی و در بسیاری از حیوانات در هنگام رابطه جنسی و خوردن فعال است. سلیمپور می گوید: "اما حیوانات از موسیقی لذت کافی ندارند." "بنابراین ما می دانستیم که باید چیزهای بیشتری برای آن وجود داشته باشد."

در آزمایش جدید ، محققان از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای ردیابی فعالیت مغزی در زمان واقعی استفاده کردند ، زیرا شرکت کنندگان در 30 ثانیه اول 60 آهنگ ناآشنا گوش می دادند. برای تعیین کمیت اینکه موسیقی را چقدر دوست داشتند ، به شرکت کنندگان این فرصت داده شد تا نسخه کامل هر آهنگ را خریداری کنند - با پول خودشان! - استفاده از یک برنامه رایانه ای شبیه iTunes. این برنامه مانند حراج تنظیم شده بود ، بنابراین شرکت کنندگان چقدر می خواستند مبلغی را که برای ترانه خرج می کردند ، انتخاب کنند و پیشنهادات آن از 0 دلار تا 2 دلار باشد.
می توانید تصور کنید که طراحی این آزمایش چقدر مشکل بود. همه شرکت کنندگان مجبور بودند به همان مجموعه آهنگهای شنیده نشده گوش دهند و با این وجود ، برای به دست آوردن داده های قابل استفاده کافی ، باید فرصتی معقول وجود داشته باشد که برخی از آهنگ ها را به اندازه کافی بخرند تا دوست داشته باشند.

Salimpoor با ارائه 126 داوطلب نظرسنجی جامع درباره ترجیحات موسیقی آنها آغاز شد. سلیمپور می گوید: "ما از آنها خواسته ایم كه تمام موسیقی های آنها را گوش كنند ، هر آنچه را كه دوست دارند ، هر آنچه را كه تاکنون خریداری كرده اند ، لیست كنند. وی در نهایت 19 داوطلب را که ترجیحات مشابهی را ابراز داشتند ، اسکن کرد ، عمدتا موسیقی الکترونیکی و ایندی. او می گوید: "در مونترال یک صحنه بزرگ وجود دارد."

برای تهیه لیست آهنگهای ناآشنا ، سالیمپور ابتدا به آهنگ ها و هنرمندانی نگاه کرد که در بسیاری از نظرسنجی های داوطلبان نشان داده شده است. او این گزینه ها را به برنامه های توصیه موسیقی ، مانند پاندورا و iTunes متصل کرد تا انتخاب های مشابه اما کمتر شناخته شده ای پیدا کند. او همچنین از افرادی که در فروشگاه های موسیقی محلی کار می کردند ، پرسید که چه آهنگ های جدیدی را در آن ژانرها توصیه می کنند.
اسکن های مغز هسته های اکومبن را برجسته می کند ، که اغلب به آن "مرکز لذت" مغز گفته می شود ، یک منطقه عمیق از مغز است که به سلولهای عصبی دوپامین متصل می شود و در هنگام خوردن ، قمار و رابطه جنسی فعال می شود. معلوم می شود که اتصالات بین هسته و چندین ناحیه دیگر مغز می تواند پیش بینی کند که یک شرکت کننده حاضر به صرف هزینه برای یک آهنگ معین بود. این مناطق شامل آمیگدال ، که در پردازش احساسات نقش دارد ، هیپوکامپ ، که برای یادگیری و حافظه بسیار مهم است ،